LOKMAL farba chlorokauczukowa

Lokmal to chlorokauczukowa emalia do nawierzchniowego malowania wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń, poza środowiskiem chemicznie agresywnym. Może służyć do:

• zabezpieczania powierzchni stalowych i żeliwnych w celu ochrony przed korozją
• dekoracji maszyn, urządzeń, konstrukcji przemysłowych i budowlanych, barierek, słupów, ogrodzeń, latarni ulicznych itp.
• drewna i materiałów drewnopochodnych w celu ochrony przed starzeniem i dekoracyjnym.

Emalia Lokmal doszczelnia powłokę antykorozyjną, przez co chroni pomalowane podłoża przed niszczącym działaniem atmosfery i nadaje malowanej powierzchni estetyczny wygląd. Do stosowania w zestawie z odpowiednią farbą do gruntowania. Farba posiada atest PZH zgodnie, z którym jest przeznaczona do stosowania zgodnie z zaleceniami producenta w przemyśle i budownictwie, w tym użyteczności publicznej, do malowania powierzchni stalowych i żeliwnych nie stykających się z żywnością i wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi.

Powłoka emalii Lokmal jest:

• gładka, kryjąca, dobrze przyczepna
• z połyskiem
• zapewniająca trwałą ochronę przed korozją
• szybko wysychająca
• o trwałej kolorystyce

Wysoce odporna na:

• zmienne czynniki atmosferyczne (woda, UV)
• temperatury od -20ºC do + 60ºC (okresowo od -30ºC do+ 80ºC)

Emalię Lokmal można nakładać na powłoki:

• farby chlorokauczukowej do gruntowania przeciwrdzewnej czerwonej tlenkowej Lokor-2
• farb ftalowych do gruntowania przeciwrdzewnych Lonikor

Skład zestawu malarskiego oraz łączną grubość powłoki należy dobrać w zależności od agresywności korozyjnej środowiska oraz przewidywanego okresu trwałości powłoki malarskiej. Minimalna liczba warstw: 2.

Przygotowanie podłoża

Powierzchnie stalowe i żeliwne przeznaczone do malowania, po oczyszczeniu ( wg. zaleceń zawartych w Kartach katalogowych farb chlorokauczukowych do gruntowania) należy uprzednio zagruntować odpowiednią farbą chlorokauczukową przeciwrdzewną lub zestawem farb chlorokauczukowych. Przy malowaniu renowacyjnym zalecane jest umycie konstrukcji wodą pod wysokim ciśnieniem i w zależności od stopnia zniszczenia powłoki malarskiej, oczyszczenie podłoża metodą strumieniowo -ścierną do stopnia czystości Sa 2 1 /2 na całej powierzchni poddanej renowacji lub tylko w miejscach skorodowanych. Dopuszcza się miejscowe czyszczenie ręczne i narzędziami z napędem mechanicznym do stopnia czystości co najmniej PSt 2 wg. PN-ISO 8501-2:1998. Ubytki powłoki malarskiej uzupełnić odpowiednio farbą lub zestawem farb chlorokauczukowych. Powierzchnie drewniane i materiałów drewnopochodnych przeznaczone do malowania powinny być suche i czyste. Drewno surowe można uprzednio zapokostować lub zaimpregnować preparatem chroniącym przed rozwojem szkodliwych mikroorganizmów. Przy malowaniu renowacyjnym powierzchnie drewniane należy umyć wodą z dodatkiem detergentów i wysuszyć. Powłokę malarską słabo trzymającą się podłoża usunąć, całą powierzchnię przeszlifować oraz odpylić.